Tak, można użyć Epinox Bosman 77 oraz Bosman 54 na tej samej powierzchni. Jeśli chodzi o kolejność, to najpierw należy malować powierzchnię farbą Bosman 77, a w drugiej kolejności Bosman 54. Trzeba to traktować jako kolejną warstwę farby podkładowej.

Można mieszać  różne kolory poliuretanów  Olivy ze sobą . Poliuretany Olivy różnią się między sobą pigmentem (barwnikiem) . Mieszanie spowoduje  jedynie, że uzyskamy  jakiś nieokreślony z góry kolor.  Ponieważ są to farby dwuskładnikowe, trzeba pamiętać o dodaniu odpowiedniej ilości / proporcji utwardzacza do uzyskanej w wyniku zmieszania bazy farby.

Tak samo jest z farbą antyporostową VSE. Można mieszać różne kolory tej farby ze sobą.

Można kłaść Emapur Marinę pod LW. Farba ma takie właściwości, że nic się z nią nie stanie. Należy jedynie pamiętać, że  od szorowania kadłuba po dnie, piasku/ kamieniach ona nieco szybciej się „zetrze”. Nie jest tak twarda jak farba antyporostowa.  O stosowaniu farby antyporostowej na lekkich łódkach regatowych i argumentach armatora jakie stały za taką decyzją można poczytać tu:
http://farbyjachtoweoliva.pl/antyfoulin … dladowych/

Farba antyporostowa PTFE nie jest produkowana od kilku lat.

Czas pomiędzy malowaniem kolejnych warstw farby podkładowej Bosman 54 zależy w największym stopniu od grubości kładzionej warstwy. Grubość warstwy wynika głównie z metody kładzenia farby. Jeśli farba jest kładziona natryskiem, to uzyskana warstwa będzie najcieńsza i najszybciej wyschnie. Czas schnięcia zależy też od temperatury otoczenia.
Jeśli malowanie jest robione wałkiem to kolejną warstwę można kłaść po ok. 8-10 godzinach. Najprostszy sposób, aby sprawdzić czy poprzednia warstwa wyschła to dotyk palcem – jeśli farba nie zostawia śladu na palcach można kłaść kolejną warstwę. Godzina odstępu pomiędzy warstwami to zdecydowanie za mało.

Szorstkowanie farby nie determinuje czasu do kładzenia następnej warstwy. Szorstkowanie jest zalecane, jeśli chce się uzyskać maksymalnie gładką powierzchnię, lub jeśli pomiędzy kolejnymi warstwami jest przekroczony maksymalny czas malowania, czyli np. 1 miesiąc. Farbę nawierzchniową Emapur Marina można kłaść po wyschnięciu farby podkładowej, t.j. po minimum 10 godzinach od malowania.

Zgodnie z kartą techniczną produktu mieszanina powinna być zużyta w ciągu około dwóch godzin. W tym czasie zaczynają wiązać składniki farby z utwardzaczem i w tym czasie ona prawidłowo wysycha na pomalowanej powierzchni. Zostawiona w puszce farba zacznie się robić kleista. Nawet jeśli jeszcze nie stwardnieje, to nie będzie wystarczająco rozlewna, by mogła być aplikowana na malowaną powierzchnię. Próba położenia takiej „przeterminowanej” mieszaniny na malowaną powierzchnię może spowodować, że ona ładnie się nie rozleje, że nie wyschnie w ogóle, lub dopiero po bardzo długim okresie czasu, np. po tygodniu.

Warstwa to świeżo naniesiona farba na powierzchnię malowaną. Po wyschnięciu, i odparowaniu z niej części lotnych: rozpuszczalników (które znajdują się od razu w farbie) i rozcieńczalników (które dodaje się dla ułatwienia aplikacji) staje się powłoką. Powłoką określa się również wyschnięte kilka warstw różnych farb na malowanej powierzchni. Dlatego też w karcie technicznej danego wyrobu wartość grubości jednej powłoki jest mniejsza, niż podana wartość jednej warstwy.

Jeśli godzi o zalecaną grubość warstwy – jest to wartość wyrażona w mikrometrach świeżo nałożonego „wymalowania” (mokrego wyrobu) w celu uzyskania finalnie zalecanej grubości powłoki. Jedno „pociągnięcie” pędzlem świeżej farby daje (orientacyjnie) grubość powłoki (po wyschnięciu) ok. 40-50 μm, natrysk powietrzny od 15-30 μm. Podane wartości należy traktować bardzo orientacyjnie.

Jeśli ubytki są tylko na farbie przeciwporostowej, a laminat nie ma śladów osmozy i nie jest uszkodzony to można tak właśnie zrobić. Natomiast po 10 latach kadłub może mieć ślady osmozy, albo głębsze ubytki. Warto zrobić nieco większy remont. Bardzo dobry opis remontu laminatowego jachtu z użyciem systemu farb Oliva jest tu: http://rawonsails.blogspot.com/2016/07/dziura-mata-farba-szmata-remont-sy.html

Określa czas po jakim można użytkować powłokę, np.eksploatować powłokę w wodzie.

Pierwszą warstwę każdej farby podkładowej zalecamy nakładać na przygotowane do malowania podłoże pędzlem a nie wałkiem. Wynika to z tego, iż wałek w większym stopniu „przykleja” farbę do podłoża, a nie rozsmarowuje. Pędzel wciska farbę w nierówności podłoża znacznie skuteczniej, wprowadza ją do środka i wypełnia. Kolejne warstwy można nakładać dowolną metodą zalecaną dla danego produktu.

Gęstość to inaczej ciężar określonej objętości wyrobu. Lepkość i tiksotropia to właściwości fizyczne, które pomagają nam określić właściwości aplikacyjne wyrobu, czyli łatwość malowania oraz grubość warstwy, która można uzyskać przy jednokrotnym malowaniu na pionowym podłożu. Z gamy farb jachtowych Oliva, farbą najbardziej tiksostropową jest Epinox Bosman 77. Oznacza to, że właściwą konsystencję do aplikacji (rzadszą) uzyska się dopiero po jej bardzo starannym wymieszaniu. Przed wymieszaniem farba ma konsystencję bardzo gęstego kleju.

Karta techniczna danego produktu podaje zużycie teoretyczne z litra produktu. Jest to ilość farby jaką powinno się zużyć dla uzyskania podanej grubości powłoki w warunkach idealnych aplikacji. Warunki idealne to takie, gdy nie ma żadnych strat w używanej farbie. W stosowaniu amatorskim bardzo trudne do uzyskania. Przy malowaniu wałkiem lub pędzlem przyjmuje się, że zużycie praktyczne jest o ok. 30% wyższe niż teoretyczne.

Farba przeciwporostowa VSE o grubości powłoki 60 μm – (jest to grubość uzyskiwana przez położenie jednej warstwy farby) – zabezpiecza kadłub przed porastaniem na okres jednego sezonu żeglarskiego na wodach słodkich. W wodach morskich zalecane jest położenie przynajmniej 2 warstw – i uzyskanie grubości powłoki ok. 120 μm.

Określa ile w danej farbie jest części stałych, czyli tych które pozostaną na malowanej powierzchni po odparowaniu substancji lotnych. Jeśli podana wartość to np. 53%, oznacza to że grubość otrzymanej wyschniętej powłoki malarskiej będzie wynosiła 53% jednej warstwy świeżej farby.

Jeżeli dana farba nakładana jest warstwą po warstwie i aplikacja mieści się w czasie do przemalowania poprzedniej warstwy farby nie trzeba szorstkować.

Do niedawna w sprzedaży detalicznej funkcjonowały tylko zestawy farba+utwardzacz. Spotykaliśmy się z uwagami użytkowników, że przy malowaniu jednostek (głównie farbami nawierzchniowymi Emapur Marina), gdy mieszanina farby jest robiona bez bardzo precyzyjnego odmierzania składników, utwardzacz zużywany jest szybciej. Od początku 2015 roku umożliwiliśmy naszym dystrybutorom sprzedaż detaliczną utwardzacza do farby poliuretanowej Emapur Marina. O dostępność i możliwość zakupu samego utwardzacza należy zapytać najbliższego dystrybutora farb jachtowych Oliva.

Przemywanie Oliva Cleanerem jest zalecane tylko, gdy powierzchnia jest brudna i zakurzona. Także wtedy, jeśli pomiędzy nakładaniem kolejnych warstw upływa znaczna ilość czasu, w wyniku czego może nastąpić zabrudzenie ostatniej powłoki. Jeżeli nakładana jest warstwa po warstwie, a powierzchnia farby jest czysta, nie ma takiej konieczności.

Szpachlówka może być używana bezpośrednio na ubytki w laminacie, ale rekomendujemy, aby najpierw przygotować na kadłubie powłokę malarską podkładem epoksydowym (np. Bosman 77). Uszczelnianie szpachlówką powinno nastąpić już na tą pierwszą warstwę podkładu. W ten sposób uzyskuje się lepszą przyczepność szpachlówki do podłoża.

Trzeci stopnień utwardzenia – tzw. „suchość na dotyk” – farba po dotknięciu ręką nie przylepia się do palców. Na powłoce może pozostać odcisk po dotknięciu palcem, ale farba nie brudzi palców.

Temperatura zapłonu to wartość, w której po przyłożeniu otwartego ognia następuje zapłon par rozpuszczalników zgromadzonych nad wyrobem. Jest to parametr stosowany głównie do określenia zagrożeń pożarowych jakie stwarza wyrób w transporcie.

Lotne związki organiczne występują jako uboczne produkty w wielu procesach przemysłowych i stanowią źródło zanieczyszczeń środowiska. Zawartość LZO określa masę lotnych związków organicznych, wyrażoną w przypadku cieczy w gramach na litr (g/l) produktu gotowego do użytku. W wielu krajach świata, także w Polsce, istnieją normy ograniczające ich emisję do środowiska, poprzez określenie dopuszczalnych wartości maksymalnej zawartości LZO w produktach.